بنام آنکه میثاق را آفرید
چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را
که کس مرغان وحشی را از این خوشتر نمی گیرد آب اگر راکد بماند چهره اش افسرده میگردد
در ملال آبگیرش غنچه لبخند میمیرد
آهوان عشق ازآب گل آلودش نمی نوشند
و مرغکان شوق در آیینه تارش نمیرقصند
زندگی نیز همچون آب است...!
سلام داداشی مبارکه
شما هم انگار ازبلاگفا نا امید شدید
مرسی که بهم سر زدی
اما خیلی حیف شد
من وبلاگ قبلیم رو خیلی بیشتر دوست داشتم
سلام داداشی خوبی ؟
وا چر اکامنتم رو تایید نکردی
بدو بیا که من اپم
آبجی ببخشید دیر دیدم شرمنده. اومدم
سلام داداشی خوبی
خوش میگذره با وبلاگ جدید
منم شما رو لینک کردم
مرسی که بهم سر میزنید
من اپم
خوشحال میشم که بهم سر بزنید